- Ja teŜ cię kocham.

- Nadal się boisz, że pomogę jej uciec? - Podeszła do drzwi. Stanęła przy nich i odwróciła się do Santosa. – Nie ufasz mi. Oskarżasz, że nie mam do ciebie zaufania, że nigdy go nie miałam. Tymczasem mam go na tyle, żeby cię kochać. To nie ja, ale ty podkreślałeś różnice, które nas dzielą. Cały czas mnie osądzałeś, twierdziłeś, że opływam w bogactwa, że jestem zepsuta, zajęta wyłącznie sobą. Że nie potrafię kochać... - Uniosła głowę. - Ale to ty uznałeś, że nie zasługujesz na moje uczucia. - Z trzaskiem otworzyła drzwi. - Teraz widzę, że nigdy w nas nie wierzyłeś. Nigdy mi nie ufałeś i nadal nie ufasz. Tylko że teraz nie mam czasu, żeby się tym przejmować. Jadę, Santos. Sama.
- Willow! - głos Scotta był stanowczy. - Dokąd się wybierasz?
wyjątkowo nie obnosiła się publicznie ze swoją pogardą dla
nienawidzi pani mężczyzn!
- Proszę pani, czy możemy porozmawiać na osobności?
- Ależ, Clemency, kochanie, bądź rozsądna. Twoja matka nie jest typem samotnicy, nie zdołałaby żyć bez mężczyzny. Jest nadal młoda (chociaż ty możesz się z tym nie zgodzić!), atrakcyjna i bogata. To oczywiste, że wyjdzie ponownie za mąż i lepiej, że poślubi człowieka poczciwego, który nie czyha na jej pieniądze, nawet jeśli pozuje na dandysa. Prawdę mówiąc, moja droga, twoja matka ma podobne skłonności.
- Przed twoim męŜem stoi powaŜne zadanie.
do ręki gazetę. - Dziękuję, panno Tyler, to chyba wszystko.
Mark bardzo sobie cenił fakt, Ŝe kobiety w mieście wiedziały juŜ, jak bronić się
Ogromne łoŜe wykonane z drewna wiśniowego stało między dwoma duŜymi
kto wie, moŜe spotka kogoś, kogo potrafi pokochać
- O czym chce pan porozmawiać, doktorze Galbraith? -
róż, które zasadziła tam ze łzami w oczach siedem lat temu.
- Pamiętasz, co obiecałeś?

- Dlaczego?
najlepiej.
- Kto nie ryzykuje, ten nie ¿yje - szepneła i dr¿acymi
Może jej się uda.
le¿y w innym szpitalu, umierajac z powodu oparzen. Mamy
mna i zobaczyc te fajerwerki.
Nie, żeby się tym przejmował. To nie fakt, że jego matka była pół-Irokezką, sprawiał mu przykrość, lecz to, że
własnie wygrała jakies bardzo wa¿ne zawody.
- Pamietasz go? - spytał z niedowierzaniem.
jednak... Marla ponownie spojrzała na to okno, ale cien
przeforsować swoje stanowisko.
niejeden raz. - I wcisnął pedał gazu.
poczuła, ¿e chce czegos zupełnie innego, ¿e pragnie byc jak
swoją firmę. Stahancyk, tak się nazywa. Jest bardzo wysoka, ma jakieś sto osiemdziesiąt centymetrów wzrostu... i
opuścić ziemski padół.